Kiedy oprocentowanie zewnętrznego finansowania nie jest od razu kosztem

W niektórych sytuacjach międzynarodowe standardy nakazują aktywowanie odsetek od kredytów bieżących. Tak będzie, jeśli są one wykorzystywane na pokrycie kosztów np. budowy siedziby firmy lub prowadzonego przez nią hotelu

Międzynarodowy Standard Rachunkowości nr 23 w wersji obowiązującej do końca 2008 r. dawał spółkom możliwość wyboru w polityce rachunkowości jednej z dwóch metod ewidencjonowania kosztów finansowania zewnętrznego dotyczących aktywów dostosowywanych, czyli wymagających znacznego czasu, aby przygotować je do zamierzonego i zgodnego z przeznaczeniem użytkowania lub sprzedaży.

Podejście wzorcowe nakazywało ujmowanie ich w rachunku zysków i strat. Dopuszczalne było jednak również aktywowanie tych kosztów (podejście alternatywne).

Od 1 stycznia 2009 weszła w życie zmiana MSR 23, która wyeliminowała możliwość ujmowania kosztów finansowania zewnętrznego w momencie ich poniesienia. Wszystkie koszty, które są bezpośrednio związane z nabyciem, budową lub wytworzeniem tzw. aktywów dostosowywanych, muszą więc być aktywowane, jako element ceny nabycia lub kosztu wytworzenia.

Trzeba jednak pamiętać, że podlegają one kapitalizacji tylko wtedy, gdy jest prawdopodobne, że ich poniesienie przyniesie firmie przyszłe korzyści ekonomiczne  i można je wiarygodnie wycenić. Niespełniające tych warunków koszty finansowania zewnętrznego zmniejszają wynik finansowy w momencie poniesienia.

Ujednolicanie standardów

Główną przesłanką wprowadzenia zmian do standardu był przeprowadzany przez Radę...