Krótsza dniówka nie jest dana raz na zawsze

Nawet ten niepełnosprawny, do którego nie stosuje się skróconych norm czasu pracy, może wystąpić do szefa o skierowanie go na badania

W zależności od stopnia niepełnosprawności oraz spełnienia dodatkowych warunków wskazanych w ustawie z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. DzU z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm., dalej ustawa o rehabilitacji) normę czasu pracy niepełnosprawnych podwładnych można skrócić.

Jakie różnice

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o rehabilitacji czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może przekraczać ośmiu godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Natomiast norma czasu pracy osoby zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności w związku z nowelizacją ustawy o rehabilitacji od 1 stycznia tego roku nie może przekraczać siedmiu godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo jedynie na podstawie zaświadczenia o celowości stosowania skróconej dniówki.

Wystawia je lekarz przeprowadzający badanie profilaktyczne pracowników lub gdy go nie ma – lekarz sprawujący opiekę nad tą niepełnosprawną osobą (art. 15 ust. 2 ustawy o rehabilitacji).

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy o rehabilitacji, niepełnosprawnego pracownika nie wolno zatrudniać w porze nocnej i godzinach nadliczbowych. U...