![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Dyskryminacja pracowników w najnowszych wyrokach Sądu Najwyższego
Zasada równości w zatrudnieniu i kodeksowe przepisy regulujące te zagadnienia pomagają pracownikom w walce o właściwe ich traktowanie przez przełożonych. Coraz częściej jest to wygrana batalia
Niekiedy jednak może pojawiać się pokusa nadużywania ustawowych rozwiązań. Sąd Najwyższy wielokrotnie wypowiadał się na temat tego, co można, a czego nie można nazywać dyskryminacją.
Podstawowe definicje
Pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w szczególności bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także bez względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy. Tak stanowi art. 183a k.p. Te cechy to tzw. kryteria dyskryminacyjne.
Równe traktowanie w zatrudnieniu oznacza zakaz dyskryminacji w jakikolwiek sposób, bezpośrednio lub pośrednio z podanych przyczyn. Kiedy mamy do czynienia z dyskryminacją pośrednią, a kiedy z bezpośrednią? Zdaniem ustawodawcy bezpośrednia istnieje wtedy, gdy pracownik z jednej lub z kilku wymienionych...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
