Pogoda dla złodziei

źródło: AP

Złoto, kość słoniowa, emalia i geniusz Celliniego

Większość kradzieży dzieł sztuki dokonywanych jest w ciepłych porach roku. Przy małej frekwencji strażnicy, choćby z nudów, baczniej przypatrują się każdemu, kto snuje się po salach

Na ten aspekt pogody przyjaznej człowiekowi mało kto zwraca uwagę – ale muzealnicy powinni. Powodów po temu kilka. Po pierwsze, zimowe warunki klimatyczne złodziejom nie sprzyjają – bo jak wyjaśniał Jarema Stępowski w szlagierze „Złoty Kciuk": „... paluszki czucie tracą na taki ziąb!".

Po drugie, w czasie słoty miłośnicy sztuki tracą zapał do zwiedzania i przybytki sztuki świecą pustkami (Rzymianie uprzedzają fakty – zamykają podwoje muzeów z powodu najmniejszych nawet opadów śniegu). A przy małej frekwencji strażnicy – choćby z nudów – baczniej przypatrują się każdemu, kto snuje się po salach. Krótko mówiąc – jeśli planujesz uprowadzić arcydzieło, bądź gotowy latem albo wczesną jesienią.

Na poparcie tej jedynie słusznej teorii służę konkretami.

Najgłośniejszej w historii kradzieży dokonano w Luwrze 1911 roku. Oczywiście latem, a konkretnie – 21 sierpnia. Tego dnia zniknęła Mona Lisa. Afera wybuchła dopiero dzień po wyniesieniu arcydzieła Leonarda da Vinci z Salon Carré, bo... nikomu nie przyszło do głowy, że...