Wyższe opłaty tylko za działanie z premedytacją

Konsekwencją wprowadzania przez płatnika w błąd ZUS, wskutek czego ustalił on zbyt niską stopę procentową składki wypadkowej, jest wyższa o połowę należność do regulowania. Kary nie powinien ponieść zakład, który popełnił błąd nieświadomie

Sąd Najwyższy zajmuje się ostatnio dosyć często także kwestią ustalania wysokości składek na ubezpieczenie wypadkowe. Pracodawcy nie zgadzają się bowiem z praktyką ZUS, który lekką ręką podnosi stopy składek na ubezpieczenie wypadkowe o 50 proc., co nie zawsze jest słuszne.

Ogólne zasady

Stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe ustala się na rok składkowy, który trwa od 1 kwietnia danego roku do 31 marca następnego roku (art. 27 w zw. z art. 2 pkt ustawy wypadkowej). Sposób jej określania zależy od liczby osób zgłaszanych przez płatnika do ubezpieczenia wypadkowego (art. 28 ustawy wypadkowej). Jeśli jest ich nie więcej niż dziewięciu, płatnika obowiązuje zryczałtowana stopa procentowa składki.

Wynosi ona 50 proc. najwyższej stopy procentowej ustalonej na dany rok składkowy dla grup działalności zgodnie z zasadami określonymi w art. 30 ustawy wypadkowej. Ta wysokość obowiązuje każdego płatnika z tej kategorii, niezależnie od grupy działalności, do jakiej został zaliczony.

W przypadku większych płatników stopę procentową składki wypadkowej ustala w zindywidualizowany sposób ZUS i podaje im ją do wiadomości. Określa ją jako iloczyn stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe właściwej dla grupy działalności, do której należy płatnik i ustalanego dla niego wskaźnika korygującego (według właściwej kategorii ryzyka...