Trzy sposoby stornowania

źródło: Rzeczpospolita

H2

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

Ustalone na dzień bilansowy różnice kursowe wynikające z przeliczenia na złote wyrażonych w walucie obcej składników aktywów i pasywów, trzeba odpowiednio rozliczyć w księgach następnego roku. Metody wypracowała praktyka

Księgi rachunkowe prowadzi się w języku polskim i w walucie polskiej (art. 9 ustawy o rachunkowości). Dlatego firmy, które dokonują transakcji w walutach obcych, muszą je odpowiednio wyceniać oraz ujmować w księgach rachunkowych w złotych.

Operacje walutowe wymagają przeliczenia na złote nie tylko na dzień ich ujęcia w księgach. Zgodnie z art. 30 ust. 1 i 3 ustawy o rachunkowości posiadane przez jednostkę składniki aktywów i pasywów, wyrażone w walutach obcych, wycenia się na dzień bilansowy po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ogłoszonym dla danej waluty przez NBP (z wyjątkiem gotówki znajdującej się w jednostkach prowadzących kupno i sprzedaż walut obcych, którą wycenia się po kursie, po którym nastąpił jej zakup, w wysokości nie wyższej od średniego kursu ogłoszonego na dzień wyceny dla danej waluty przez NBP). Jeżeli aktywa i pasywa są wyrażone w walutach, dla których NBP nie ogłasza kursu, to kurs tych walut określa się w relacji do wskazanej przez jednostkę waluty odniesienia, której kurs jest ogłaszany przez NBP.

Powstałe w wyniku wyceny na dzień bilansowy różnice kursowe wymagają rozliczenia w księgach następnego roku. Ponieważ ani przepisy bilansowe, ani podatkowe nie wskazują terminu tego rozliczenia, w praktyce stosuje się trzy rozwiązania:

1) wystornowanie bilansowych różnic kursowych pod datą 1 stycznia roku...