Kiedy adwokat nie widzi sędziego

autor zdjęcia: Robert Horbaczewski

źródło: Rzeczpospolita

Mecenas Andrzej Góźdź akta oznacza wizytówkami w brajlu

Ociemniali prawnicy z sukcesem prowadzą sprawy klientów. Początki w zawodzie nie były jednak łatwe.

Pytany, czy podejmie się sprawy w sądzie na drugim krańcu województwa, mecenas Andrzej Góźdź z Lublina odpowiada, że nie widzi przeszkód. W jego ustach brzmi to przewrotnie. Jest niewidomy.

Właśnie wrócił z Sandomierza. Jutro jedzie na sprawę do Zamościa. Bywało, że przeciwnik procesowy nawet się nie zorientował w jego niepełnosprawności.

– Staram się jej nie eksponować. Wchodzę na salę, siadam tam, gdzie powinienem, i robię swoje – mówi mecenas Góźdź.

Pochodzi spod Starachowic. Wzrok stracił jako kilkunastoletni chłopiec. Razem z kolegami strzelał z karbidu umieszczonego w  butelkach. Zabawa był przednia, dopóki jedna z butelek nie wybuchła mu prosto w oczy. Wiele miesięcy przeleżał w szpitalu z nadzieją, że odzyska wzrok. Dwa lata po wypadku usłyszał, że stracił go na zawsze. Trafił do Ośrodka dla Niewidomych w Laskach. Na nowo uczył się chodzić, pisać i czytać brajlem. Skończył szkołę podstawową, a potem z sukcesem liceum ogólnokształcące o profilu matematycznym i wybrał studia prawnicze na UMCS w Lublinie. Słuchał wykładów, bardziej skomplikowane zagadnienia nagrywał. Razem z kolegami na głos uczył się zagadnień. Skończył prawo i zdecydował się na aplikację adwokacką. Decyzja ta wywołała konsternację w lubelskiej palestrze. Mało kto wyobrażał sobie niewidomego adwokata. Wydeptywanie ścieżek trwało dwa lata, zanim został wpisany na listę...