Buntownik na całe życie

źródło: Kino Świat

Mateusz Kościukiewicz jako prowincjonalny cwaniaczek z lat 60. w „Bilecie na Księżyc”.

Mateusz Kościukiewicz | O filmie „Bilet na Księżyc", który w piątek wszedł na ekrany, aktorstwie i trudnych wyborach dwudziestolatków aktor opowiada Barbarze Hollender.

W 1989 roku miał pan trzy lata, tymczasem „Wszystko, co kocham" i  „Bilet na Księżyc" cofnęły pana w czas PRL-u. Odbył  pan wyjątkową lekcję historii najnowszej.

Mateusz Kościukieiwcz: „Wszystko, co kocham" to rok 1980. „Bilet na Księżyc" – 1968. Trudne momenty polskich dziejów w XX wieku. Ale przecież reżyserzy Jacek Borcuch i Jacek Bromski zamknęli w tych filmach ułamki własnych wspomnień. To były ich nostalgiczne powroty do lat młodości. A człowiek ma zdolność przystosowywania się. W każdym czasie i miejscu, w jakim przyjdzie mu żyć, próbuje się odnaleźć. A potem wyrzuca ze świadomości traumatyczne chwile. Trzeba pamiętać, że te filmowe obrazy przeszłości są trochę wyidealizowane.

Antek z „Biletu na Księżyc" jest prowincjonalnym podrywaczem i cwaniaczkiem, mocno wrośniętym w PRL-owską subkulturę. Jak pan go w sobie stworzył?

Tak jak każdego bohatera, którego gram. Z postaci naszkicowanej na papierze musiałem utkać człowieka, szukałem sposobu mówienia, poruszania. Sam pochodzę z małego miasteczka i miałem wiele wzorów  w głowie.  Dla każdej roli szukam innych środków wyrazu, ale najważniejsza jest prawda. Żeby widz bohaterowi uwierzył i wybrał się z nim w podróż.

A pan przeżył w czasie tej podróży jakieś zaskoczenia?

Nie, bo PRL mnie...