Politycy w kostiumach trolli

źródło: Corbis

Wraz z wydaniem „Shepherds Crown" kończy się seria książek o Świecie Dysku. Twórczość Terry'ego Pratchetta nie przestanie jednak fascynować – i popychać do zastanowienia się nad płaskością naszego świata.

Gdyby Terry Pratchett dożył obecnej fali uchodźczej do Europy, pewnie napisałby o niej powieść. Kazałby tysiącom wilkołaków, wampirów i goblinów uciekać przed wojną w Überwaldzie do zamożnego Ankh-Morpork. Być może do akcji wkroczyłby szef Straży Nocnej Samuel Vimes, tropiąc „gatunkistowski" spisek miejscowych arystokratów? Wiadomo by było, po której stronie stoi autor, choć jednocześnie nie przepuściłby okazji, by wbić szpilę Kampanii Równego Wzrostu (organizacji walczącej o równouprawnienie krasnoludów, w którą zaangażowani są wyłącznie ludzie).

Choć pewnie bardziej by nas zaskoczył, jak zresztą robił to nieraz. Tak jak wtedy, gdy 12 marca zmarł w wieku zaledwie 66 lat. Pod koniec sierpnia wyszła po angielsku ostatnia jego książka osadzona w realiach Świata Dysku, „Shepherds Crown" („Korona pasterza" – na polskojęzyczną wersję będziemy musieli poczekać do przyszłego roku), a córka Pratchetta oznajmiła, że choć pisał jeszcze kilka innych, nie zostaną one wydane.

Piekielny lunapark

Wznosząc jęk zawodu, warto pamiętać, że brytyjski pisarz, cierpiący przez ostatnich kilka lat swego życia na alzheimera, zrobił więcej niż niejeden literat, wydając 41 części jednej z najpopularniejszych serii fantasy na świecie, przetłumaczonych na 40 języków i sprzedanych w ponad 87 mln...