Konkursy pianistyczne to kartel

autor zdjęcia: Darek Golik

źródło: Plus Minus

- Pamiętajmy o najważniejszym: dzieło Chopina to dzieło otwarte, tekst otwarty - mówi muzykolog Wojciech Bońkowski

Rzeczpospolita: Rozczarowanie?

Trochę jednak tak. Cho nie był niczyim faworytem, nie był niczyim ulubieńcem i wreszcie nie był w niczym najlepszy.

To dlaczego wygrał?

To zgniły kompromis, co mówię jako niezależny krytyk. Już po ogłoszeniu wyników podszedł do mnie jeden z zagranicznych jurorów, świetny pianista, i powiedział, że to wynik szkodliwy dla konkursu chopinowskiego.

Aż tak?

Nikt tego nie mówi głośno, ale były mocne vota separata. Podejrzewam, że komputer szybko zliczył punkty i było wiadomo, że wygrał Cho, tylko przez następne godziny radzono, co z tym zrobić.

Nie zrobiono nic.

W efekcie zwycięzca konkursu po prostu wygrał na punkty i to w momencie, kiedy mamy w jury wybitne indywidualności światowej pianistyki. To one miały gwarantować, że utalentowane jednostki na estradzie będą wypromowane.

Jeszcze w nocy napisałem, że Cho to bezpieczny, kompromisowy wybór, pianista dobry, ale nijaki. Głosy jurorów były rozstrzelone, każdy ciągnął w swoją stronę?

Ale kandydat kompromisu, który nikogo nie rozpala, to zły wybór. On naprawdę nie był w niczym najlepszy.

Dostał nagrodę za polonezy.

To jest właśnie największe kuriozum! Zagrał Poloneza As-dur,...