Rzecznik finansowy rycerzem frankowiczów

autor zdjęcia: Piotr Guzik

źródło: Fotorzepa

Manifestacja w 2015 r. na Rynku Głównym w Krakowie osób, które zaciągnęły kredyt we frankach szwajcarskich

autor zdjęcia: Rafał Guz

źródło: Fotorzepa

Poszukiwanie rozwiązania wymaga rzetelnej analizy prawa i faktów, więc i dobrego wysiłku. A rzecznik to nie pełnomocnik procesowy, którego rolą jest akcentowanie okoliczności wyłącznie korzystnych dla klienta – przekonuje profesor.

Rzecznik finansowy ogłosił 6 czerwca 2016 r. raport „Analiza prawna kredytów indeksowanych do waluty obcej lub denominowanych w walucie obcej zawieranych z konsumentami" (raport). Kwestionuje w nim ważność tzw. klauzul walutowych. Przypisuje raportowi duże znaczenie, informując, że „przekazuje [...]dokument do wiadomości opinii publicznej [...], a w szczególności do banków, konsumentów, a także sądów i organów administracji, które w swojej praktyce mogą mieć styczność z prawnymi aspektami umów kredytów walutowych". Pomijając dyskusyjne znaczenie procesowe raportu w świetle przepisu art. 63 kodeksu postępowania cywilnego, nie ulega wątpliwości, że celem rzecznika było kompleksowe przedstawienie ekonomicznych i prawnych zagadnień w związku z tzw. kredytami frankowymi.

Na raport 16 czerwca 2016 r. odpowiedział Związek Banków Polskich (ZBP). Stwierdził, że „Opinia rzecznika została sporządzona w sposób jednostronny i nieobiektywny – nie przedstawia kredytobiorcom pełnego obrazu ich sytuacji prawnej [...] pozostałych odbiorców wprowadza w błąd[...]. Rzecznik pomija przepisy prawa i wyroki podważające stawiane w Opinii Rzecznika tezy. Tezy te Rzecznik prezentuje jako wnioski oczywiste, choć ich zasadność jest wysoce wątpliwa".

Przyznanie się do błędu to żaden wstyd

Raport rzecznika jest bardzo obszerny, a...