Organy podatkowe stosują prawo unijne o pierwszym zasiedleniu

Fiskus uznaje, że pierwszym zasiedleniem jest także rozpoczęcie wykorzystywania obiektu przez podmiot, który go wybudował. Tym samym odchodzi od literalnej wykładni polskich przepisów na rzecz interpretacji zgodnej z dyrektywą.

Zawarta w ustawie o VAT definicja pierwszego zasiedlenia ma kluczowe znaczenie dla możliwości zastosowania zwolnienia podatkowego do sprzedaży budynków i budowli. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 tej ustawy, jeżeli sprzedaż następuje po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, to jest ona zwolniona z podatku. Nie jest jasne, czy „zasiedleniem" jest również rozpoczęcie wykorzystywania budynku przez podatnika, który go wzniósł. Organy podatkowe przyjęły w tym zakresie prounijną wykładnię polskich przepisów.

Definicja pozostawia wątpliwości

Polski ustawodawca zdefiniował pierwsze zasiedlenie jako oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 proc. wartości początkowej (art. 2 pkt 14 ustawy o VAT). Problematycznym elementem tej definicji jest zwrot „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu". Sugeruje on, że z pierwszym zasiedleniem mamy do czynienia tylko wówczas, gdy budynek został komuś przekazany na podstawie czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, a więc na podstawie umowy sprzedaży, najmu lub dzierżawy (ewentualnie aportu).

Mała różnica, ale...