Zaniżona wysokość świadczenia

ZUS wskazuje, że ustalając podstawę wymiaru zasiłku nie można uzupełniać wynagrodzenia pracownika oddelegowanego za niepełne miesiące pracy. Jest to niekorzystane rozwiązanie dla tych osób.

Zasady ustalania podstawy wymiaru zasiłków reguluje ustawa zasiłkowa. Nie wprowadza ona szczególnych zasad dla pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców.

Ogólne reguły

Podstawę wymiaru zasiłków przysługujących pracownikom, w tym zatrudnionym za granicą u polskich pracodawców, ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia pracownika za 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Gdy pracownik pracował krócej, podstawę wymiaru zasiłku ustala się z faktycznego okresu zatrudnienia, za pełne miesiące kalendarzowe.

Zgodnie z ustawą zasiłkową:

1) gdy niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego – podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie, które ubezpieczony będący pracownikiem osiągnąłby, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy,

2) jeżeli w okresie uwzględnianym do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku, ubezpieczony będący pracownikiem nie osiągnął wynagrodzenia wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego:

- wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy,

- przyjmuje się, po uzupełnieniu według zasad określonych w...