Wyzwania w dyskusji o emeryturach

Los otwartych funduszy emerytalnych świadczy o tym, że system emerytalny w formie pracowniczych programów kapitałowych powinien być budowany pod nadzorem instytucji państwa, ale na wyraźnym gruncie prywatnej własności uczestników – uważa prawnik.

Zbudowanie prawdziwego kapitałowego systemu emerytalnego to zadanie długoterminowe, które wymaga trwałości przyjętych rozwiązań. Lekcja płynąca z otwartych funduszy emerytalnych (OFE) pokazuje, że powinien on być skonstruowany w sposób zabezpieczający jego trwałość także w czasach gospodarczego kryzysu lub dekoniunktury. Podstawowym zadaniem jest jednak odbudowanie społecznego zaufania, a tego nie da się zrobić bez zbudowania konsensusu wszystkich zainteresowanych wobec proponowanych reform.

Dobra idea

W sytuacji wycofania się z II filara emerytalnego, upowszechnienie III filara to obecnie jedyna realna szansa na odbudowę kapitałowej części systemu emerytalnego i wypełnienie próżni po wydrenowanych OFE. Od 2013 r. i rozpoczęcia dekompozycji OFE system emerytalny dla przyszłych pokoleń emerytów nie napawa bowiem optymizmem. Wedle danych OECD Polska jest jednym z najszybciej starzejących się krajów. W 2060 r. odsetek osób w wieku emerytalnym ulokuje nas na ósmej pozycji wśród krajów OECD. W 2015 r. byliśmy na 27. miejscu, poniżej średniej dla krajów członkowskich OECD. Jednocześnie stopa zastąpienia przyszłych świadczeń emerytalnych będzie jedną z najniższych w stawce, pozostając poniżej 50 proc. oraz zbliżając się szybkim krokiem do jednej trzeciej ostatniego dochodu.

Wyobrażenie sobie skutków...