Krzyk o godność

autor zdjęcia: Tomasz Kawka

źródło: EAST NEWS

W polskiej edukacji od dekad nie było żadnej reformy. Przeprowadzane zmiany to jedynie symboliczne, wdrażane przy medialnym zgiełku, nic nieznaczące kosmetyczne posunięcia. A system trzeba zmienić. Paradoksalnie, to etos zawodowy zmusza więc pedagogów do przystąpienia do strajku.

Listopad 2031, Polska. Nadal skrajnie podzielona politycznie i ideologicznie. Dwie wiodące partie zmieniły kadry, nazwy, unowocześniły programy, ale podział znany z roku 2019 istnieje. Od niedawna Warszawa jest miastem 13 mostów. Ostatni został właśnie oddany do użytku. Wieczór wyborczy. Samochody z prezesami dwóch największych partii spotykają się w tym samym korku, na środku nowego mostu. Nie ma on jeszcze nazwy: brak politycznej zgody na patrona, który zadowoliłby wszystkich. Polityczna narracja jest nadal zdominowana przez drugorzędne tematy, a sprawy wagi najwyższej, takie jak edukacja, spychane są na plan dalszy. A jednak to edukacja i jakość polskiego kształcenia, a nie ideologia doprowadzi za chwilę do tragedii.

Most zaczyna pękać i za moment wali się w nurt lodowatej Wisły. Wśród ofiar śmiertelnych są obaj przywódcy partii. Wiadomości nadają na żywo. Jeszcze słychać niedowierzanie, jeszcze ktoś płacze, ale już zaczynają budzić się demony. Kto zawinił? Koalicja rządząca obwinia opozycję za brak wsparcia w programie przebudowy głównych arterii w stolicy. Opozycja oskarża rządzących: co to za rządy, pod którymi walą się mosty? Jak zwykle niewielu będzie chciało poszukać przyczyny, która faktycznie doprowadziła do tragedii. Wina, jak wykaże śledztwo, leży bowiem po stronie kiepsko wykształconego projektanta, który popełnił błąd na etapie matematycznych...