Rozliczenia z bankiem po stwierdzeniu nieważności „umowy frankowej”

Sądy coraz częściej uznają za nieważne umowy kredytów indeksowanych lub denominowanych do waluty obcej. W okresie ostatnich trzech lat w polskich sądach zapadło ponad 70 takich orzeczeń. Podstawy wyroków stwierdzających nieważność umów są różne.

Jedną z nich jest sprzeczność postanowień umownych z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa cywilnego oraz prawa bankowego, inna wynika z uznania za niedozwolone postanowień umownych odnoszących się do indeksacji lub denominacji oraz sposobu dokonywania przeliczeń „walutowych". Kolejna jest konsekwencją naruszenia zasad współżycia społecznego przez bank.

W przypadku stwierdzenia nieważności umowy kredytu, traktuje się ją tak, jakby od początku w ogóle nie doszło do jej zawarcia, a wzajemnie wpłacane przez strony kwoty traktuje się jako nienależne. Powoduje to obowiązek dokonania rozliczenia pomiędzy bankiem a kredytobiorcą. Kredytobiorca powinien zwrócić bankowi otrzymaną kwotę kredytu, ale bez odsetek i kosztów dodatkowych, zaś bank powinien zwrócić kredytobiorcy wszelkie wpłacone przez niego raty kredytowe i inne opłaty oraz składki. Płynące z takiego rozstrzygnięcia sądu korzyści dla kredytobiorcy są więc nie do przecenienia.

Bez hipoteki

Dodatkowym benefitem kredytobiorcy w przypadku uznania umowy kredytu za nieważną jest również upadek powszechnie stosowanego przez banki zabezpieczenia w postaci hipoteki, ustanowionej najczęściej na nabywanej przez kredytobiorcę nieruchomości. Pozwala to na wystąpienie przez kredytobiorcę do sądu wieczystoksięgowego z wnioskiem o wykreślenie hipoteki i bezobciążeniowe zbycie nieruchomości, co dla...