Jedenastka stulecia

źródło: materiały prasowe

Pewnie każdy kibic ją ma. PZPN powołał kapitułę, ale ilu jurorów, tyle zdań. Spieramy się więc, ważymy sukcesy i talent. 
Jak w każdym konkursie, w którym kryteria nie są wymierne, 
o wyborze decydują emocje i wspomnienia.

Józef Młynarczyk – Antoni Szymanowski, Jerzy Gorgoń, Władysław Żmuda, Zygmunt Anczok – Grzegorz Lato, Kazimierz Deyna, Zbigniew Boniek – Włodzimierz Lubański, Robert Lewandowski, Andrzej Szarmach. Tak wygląda moja jedenastka stulecia. Ale sam mam wątpliwości, czy to dobry wybór. Każde pokolenie ma swoich bohaterów, których uważa za najlepszych. Zwłaszcza jeśli zakochali się w nich w młodości. Takie miłości są najtrwalsze.

Kiedy w latach 60. Włodzimierz Lubański osiągnął już status największej polskiej gwiazdy i wymieniano go wśród najlepszych piłkarzy Europy, kibice pamiętający międzywojnie mówili: a gdzie mu tam do Ernesta Wilimowskiego. A kiedy dziś Polacy podziwiają Roberta Lewandowskiego, starzy kibice Lubańskiego mówią: Lewandowski? A co on osiągnął poza tytułami klubowymi w Polsce i Niemczech?

Kapituła PZPN, mając świadomość tego wszystkiego, wybrała stu piłkarzy, aby przynajmniej w ten sposób uhonorować wszystkich, którzy, choć ostatecznie w jedenastce się nie znaleźli, zapadli w pamięć kibiców. Jest na tej liście 9 bramkarzy, 26 obrońców, 33 pomocników i 32 napastników. Wyboru dokonają członkowie kapituły, a robią to już kibice. Jedenastkę stulecia poznamy podczas gali 6 grudnia.

Mój głos jest jednym z tysięcy. To, co proponuję, wynika z faktu, że od około 60 lat oglądam piłkę w miarę świadomie, a od blisko...