Australijskie inferno

źródło: AFP

Zdjęcia spragnionych i poparzonych niedźwiadków koala stały się symbolem australijskiego dramatu

Na antypodach wciąż płonie busz. Stan Nowa Południowa Walia zamienił się 
w morze ognia i dymu, w którym giną niezliczone ilości zwierząt i roślin.

Czy najgorsze przewidywania klimatologów zaczynają się spełniać? Czy gigantyczne pożary w Australii stają się zjawiskiem, które każdego roku bezpowrotnie wyniszcza unikalną australijską florę i faunę? Czy można powiązać hipotezę o globalnym ociepleniu z pożogą, która trawi ogromne przestrzenie południowego kontynentu? Tegoroczny pożar jest 86. tego typu katastrofą, która w ciągu ostatnich 150 lat nawiedziła Australię. Najbardziej przypomina wielkie pożary z lutego 2009 r., kiedy ogień odebrał życie 173 osobom.

Na pożary najbardziej narażony jest stan Nowa Południowa Walia, który jest dwukrotnie większy od Polski. Przeważająca część Australii znajduje się w strefie oddziaływania bardzo suchego klimatu kontynentalnego. To oznacza, że niewysoka, krzaczasta roślinność buszu jest sucha jak wiór. Do kompletnego przepisu na wielki pożar potrzeba tylko tak wysokich temperatur jak w tym roku, bardzo suchego powietrza i wiatru. Te trzy czynniki łączą się ze sobą niemal co roku wraz z końcem australijskiej wiosny.

Czarne święta

W lutym 2009 r. wielkie pożary buszu pochłonęły w Australii 173 ofiary śmiertelne. Miały one taką skalę i intensywność, że doszukiwano się świadomych podpaleń. W pewnym momencie pożoga zaczęła zagrażać wielkim australijskim miastom...