Rozprawa krótka i długa (1)

Czy zmiany legislacyjne w ustawie o skardze na przewlekłość są potrzebne?

Ponadroczny przegląd postanowień zapadłych wskutek „skarg na przewlekłość postępowania", a także dyskusja z orzekającymi w tych sprawach sędziami podczas szkolenia organizowanego przez Krajową Szkołę Sądownictwa i Prokuratury 21–23 października 2019 r. coraz bardziej skłaniają do wniosku w przedmiocie potrzeby zmiany ustawy z 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki DzU nr 179, poz. 1843 ze zm. (dalej ustawa o skardze na przewlekłość).

Problem systemowy

Jak wynika z analizy uzasadnienia projektu ustawy o skardze na przewlekłość, miała być ona krajowym środkiem odwoławczym, o którym mowa w art. 13 europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: konwencja) oraz w wyroku z 26 października 2000 r. Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu – Kudła przeciwko Polsce. Niestety kilkanaście lat obowiązywania ustawy doprowadziło do wydania przeciwko Polsce wyroku pilotażowego, wskazującego na poważny problem systemowy, jeśli chodzi o zrozumienie istoty nadmiernej długości postępowania przez organy orzekające w sprawach przewlekłościowych i prawidłową wykładnię art. 6 ust 1 konwencji.

Przez wiele lat od wejścia ustawy w życie w orzecznictwie strasburskim Trybunał Praw Człowieka...