Kontakty z dzieckiem

Jak wskazał Sąd Najwyższy, od strony podmiotowej kontakty z dzieckiem uregulowane są w art. 113–1136 k.r.o., dotyczących jedynie małoletnich dzieci. Nie ma podstaw do odnoszenia ich do sytuacji dorosłych, nawet pozostających pod pieczą opiekuna wobec ubezwłasnowolnienia całkowitego z powodu niepełnosprawności umysłowej. Pojęcie „dziecko"i w regulacjach krajowych, i w aktach prawa międzynarodowego, w tym w konwencji ONZ o prawach dziecka z 20 listopada 1989 r., odnosi się do osoby w wieku poniżej 18 lat, więc nie dotyczy dorosłej osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie, chociaż brak zdolności do czynności prawnych może sytuację prawną takich osób zrównywać z sytuacją prawną dziecka.

W takiej sytuacji nie ma podstaw w k.r.o. do domagania się uregulowania kontaktów z podopiecznym. Gdy rodzice ubezwłasnowolnionego nie są legitymowani do żądania uregulowania kontaktów, sąd opiekuńczy ma możliwość wglądu w tę sytuację. Przy czym utrzymywanie więzi rodzinnych należy do sfery dóbr osobistych każdego człowieka, a pozbawienie kontaktów z członkami rodziny ubezwłasnowolnionego wkracza w sferę jego dóbr osobistych (zob. uchwałę SN z 17 maja 2018 r., sygn. akt III CZP 11/18, orzecznictwo SN dostępne na www.sn.pl poza wyraźnie wskazanymi źródłami, zob. także np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 7 marca 2019 r., sygn. akt I ACa 752/18, LEX nr...