![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Przepiórka z ananasem zamiast salcesonu
Angielskie słowo „pet" nie przyjęło się jakoś w języku polskim. Pierwszym jego znaczeniem jest „zwierzę domowe", drugim i trzecim „ulubieniec" albo „pieszczoch". Mniej więcej 20 lat temu mój znajomy pracujący w Banku Światowym spotkał się z przedstawicielami rządu Chin, by przedyskutować nowe projekty z pogranicza rolnictwa i gastronomii. Wiceminister czegoś tam zaproponował, by Bank Światowy sfinansował farmę niedźwiedzią – z łoju produkowano by maści lecznicze, a łapy miały być sprzedawane na ozdoby. Znajomy odrzucił ten pomysł jako barbarzyński, więc lekko zdumiony wiceminister wyszedł z kolejnym: no to może by założyć olbrzymią farmę, gdzie hodowano by psy, których mięso eksportowano by do USA i do Europy. Znajomy – Joe – powiedział, że u nas nie jada się psów, gdyż one są „pets".
Tłumacz, skądinąd doskonały, nie znał tego terminu, więc Joe zaczął objaśniać, że u nas psy trzyma się w domu – lekkie zdziwienie; że psy karmi się specjalną karmą (produkowaną zresztą najczęściej w Chinach, już nie będę sugerować z czego) – tu Chińczycy zaczęli szeptać do siebie podnieceni, a gdy jeszcze usłyszeli, że psom nadaje się imiona – zaczęli się tarzać ze śmiechu.
Sytuacja się jednak zmieniła przez ostatnie lata wraz z rozwojem komunistycznego kapitalizmu. Około 100 milionów psów i kotów zamieszkuje obecnie Chiny – głównie w miastach – jako zwierzęta domowe. Z kolei ilość zjadanych psów jest ponoć kilkakrotnie...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
