Ciechocińskie tężnie w pigułce

źródło: materiały prasowe

Symbol Ciechocinka – zespół największych w Europie drewnianych tężni – odzyska dawny blask

Na zespół tężni składają się trzy dziewiętnastowieczne drewniane konstrukcje, do dziś wykorzystywane w produkcji soli. Tężnie nr 1 i 2 powstały w latach 1824–1828 według projektu Jakuba Graffa, profesora Akademii Górniczej w Kielcach, z inicjatywy księdza Stanisława Staszica, który był jednym z pierwszych propagatorów przemysłowego wykorzystania zalegających pod Ciechocinkiem pokładów soli. Trzecią, najmłodszą, tężnię wybudowano w roku 1859. Mierzące 15 metrów wysokości i 10 metrów szerokości obiekty pokrywają wiązki tarniny, po których spływa solanka. Pod wpływem wiatru i promieni słonecznych wodny roztwór soli intensywnie paruje, tworząc wokół tężni bogaty w jod mikroklimat – naturalne lecznicze inhalatorium. W miarę użytkowania na tarninie osadza się sól, która obciąża konstrukcje tężni, powodując zapadanie się poszczególnych wiązek, a w konsekwencji osłabienie intensywności odparowywania solanki.