Dwa błędy Łukaszenki

Przywódca Białorusi stał się zakładnikiem aktów prawnych, które wymyślił osobiście, by jak najdłużej trwać u władzy – przekonuje pisarz i historyk.

Wybory prezydenckie na Białorusi miały miejsce 9 sierpnia 2020 r. Wśród kandydatów, nieznanych w większości Białorusinom, znajdował się również Aleksander Łukaszenko rządzący krajem przez ostatnie 26 lat.

Jak zawsze bezpośrednio przed wyborami emeryci otrzymali niewielki dodatek i jakieś ochłapy rzucono pracownikom budżetówki. Nieźle podkarmiono natomiast urzędników państwowych i organy ścigania oraz złożono im wiele kuszących obietnic. I jeszcze coś: dwóch największych rywali Łukaszenki dających najpoważniejsze nadzieje na lepszą przyszłość zamknięto w więzieniach, a trzeciego kontrkandydata odsunięto z przyczyn formalnych. Wszystkie białoruskie kanały telewizyjne zmieniły swoje programy i niestrudzenie kręciły filmy dokumentalne, jak to Łukaszenko w latach swej prezydentury zamienił piekło w raj.

Przewodnicząca Centralnej Komisji Wyborczej podała na podstawie wyników wyborów liczbę, jak zwykle co pięć lat, którą naród zazwyczaj przełykał bez problemów (jedni z zadowoleniem, inni z wątpliwościami, a jeszcze inni z oburzeniem), 80,1 proc. wyborców głosowało na Łukaszenkę.

Zbyt bezczelne kłamstwo

Władimir Putin pierwszy pogratulował Łukaszence wygranej, choć przewodnicząca CKW Jarmoszyna jeszcze nawet nie policzyła głosów. Za Putinem...