Najpierw legalny pobyt, potem praca

Obiegowe przekonanie, że pracodawca odpowiada wyłącznie za legalną pracę cudzoziemca, a konsekwencje wynikające z jego nielegalnego pobytu w Polsce dotkną wyłącznie obcokrajowca, jest nieprawdziwe.

Bez względu na branżę, w której pracodawca prowadzi działalność, przed dopuszczeniem osoby nieposiadającej obywatelstwa polskiego do rozpoczęcia pracy powinien on sprawdzić:

- legalność pobytu cudzoziemca na terenie Polski,

- jego uprawnienia do wykonywania pracy.

Najłatwiej z obywatelami Unii

Najprościej sytuacja prezentuje się w przypadku obywateli państw Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego (Norwegia, Islandia, Lichtenstein) oraz Konfederacji Szwajcarskiej (dalej: UE/EOG). Do obowiązków pracodawcy należy tu przede wszystkim weryfikacja – na podstawie paszportu lub innego ważnego dokumentu potwierdzającego tożsamość i obywatelstwo cudzoziemca – że przyszły pracownik istotnie legitymuje się obywatelstwem wspomnianych krajów. W ten sposób sprawdzona zostaje zarówno legalność pobytu cudzoziemca z UE/EOG w Polsce, jak i legalność wykonywania przez niego pracy w naszym kraju.

Co do zasady obywatele EU/EOG powinni zarejestrować swój pobyt w Polsce trwający dłużej niż trzy miesiące. Przyjmuje się jednak, że naruszenie tego obowiązku nie skutkuje nielegalnym wykonywaniem pracy i nie obciąża pracodawcy, a jedynie cudzoziemca. Szczególne zasady dotyczą zaś aktualnie obywateli Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, których omówienie zasługuje na osobny...