Liturgia ćwikły

Ilość banałów wypisywanych i wypowiadanych co roku w mediach z okazji Wielkanocy może zniechęcić do tego święta. Czy jest jakaś odtrutka na tę uświęconą tradycją nudę?

Kulinarne wspomnienia w nostalgicznym stylu, gloryfikujące przedwojenne ziemiaństwo, trwają już tak długo, że z lekka irytują, a podretuszowany – najlepiej w sepii – obraz jowialnego dziedzica majątku Niewyrypy Dolne raczącego się wraz z dobrotliwym plebanem kawą ze śmietanką popołudniem drugiego dnia świąt po Zmartwychwstaniu Pańskim jest tak oklepany, że aż mdły. Dominacja bogoojczyźnianej wizji Wielkanocy, skoncentrowanej na przeżyciach gastronomicznych, ujawniająca się w okolicznościowych toastach, przytłacza:

„O panowie! Niech los w dani

Przynosi nam dużo zysku:

Bądźmy zdrowi i rumiani

Jak to prosię na półmisku".

Oprócz prosięcia na półmisku w świętach Wielkiejnocy bystry obserwator może dostrzec element pozażywieniowy, aspekt kulturotwórczy, identyfikacyjny i wspólnotowy. Tym, którzy nie „zatrybili", Eleonora Trojan wyjaśnia, o co chodzi: „Tradycje...