Dokąd zmierza Europejski System Handlu Emisjami

autor zdjęcia: Szymon Mucha

źródło: Shutterstock

Energetyka węglowa to jeden z największych emitentów CO2

Za ideą Europejskiego Systemu Handlu Emisjami (EU ETS) stoi przekonanie, że jeśli emisje dwutlenku węgla przybierają formę obciążenia finansowego dla emitującego, to zacznie on je redukować.

Sama myśl nie jest niczym nowym, ale to właśnie Unia Europejska w 2005 r. wprowadziła jako pierwsza na świecie mechanizm łączący emisje CO2 z konkretną ceną dla podmiotu emitującego dwutlenek węgla.

Jako jednostkę podstawową uznano certyfikat uprawniający do emisji 1 tony CO2. Na każdym kolejnym kroku tego mechanizmu ograniczana jest suma dozwolonych emisji tak, że liczba certyfikatów na rynku stopniowo się zmniejsza.

W latach 2005–2007 EU ETS miał swój etap pilotażowy, który dziś jest uznawany za mało udany. Kraje narodowe przekazywały certyfikaty krajowym przedsiębiorstwom energetycznym, hutom żelaza i stali, producentom szkła, ceramiki, papieru, rafineriom i producentom celulozy bezpłatnie.

W drugiej fazie, w latach 2008–2012, kraje członkowskie miały znacznie większy wachlarz możliwości co do dystrybucji i rozliczenia certyfikatów. Część z nich sprzedawana była w drodze licytacji. Umożliwiono także równoważenie...