Nowy Ład, czyli antykryzysowy plan Roosevelta

źródło: Getty Images

Franklin Delano Roosevelt (1882–1945), 32. prezydent Stanów Zjednoczonych, wybierany na ten urząd w latach 1933–1945 aż czterokrotnie

źródło: Getty Images

W Stanach Zjednoczonych do 1940 r. bezrobocie utrzymywało się na poziomie powyżej 14 proc.

źródło: Getty Images

Od czasów Roosevelta w Waszyngtonie podejmuje się tę samą absurdalną decyzję: skupione płody rolne, których jest na wewnętrznym rynku za dużo, należy zniszczyć

Był jedynym prezydentem Stanów Zjednoczonych, który sprawował najwyższy urząd w państwie przez więcej niż dwie kadencje. Ale Franklin D. Roosevelt nie przejmował się demokracją.

W 1932 r. demokrata Franklin D. Roosevelt spektakularnie pokonał w wyborach prezydenckich republikanina Herberta Clarka Hoovera. Nikt wówczas nie wiedział, że nowy prezydent wprowadzi się do Białego Domu aż na 12 lat. Gdyby nie ciężka choroba, zasiadałby na fotelu prezydenta przez kolejną kadencję.

Współcześnie Franklin D. Roosevelt jest zaliczany do panteonu wielkiej trójki amerykańskich prezydentów, niemalże deifikowanych po śmierci. Obok Jerzego Waszyngtona i Abrahama Lincolna twórca Nowego Ładu (New Deal) jest uznawany przez większość Amerykanów za najwybitniejszego prezydenta w historii – przywódcę, który uratował Amerykę przed niemieckim nazizmem i japońskim imperializmem.

Dla większości Amerykanów jest on także ojcem wielkiej odnowy społeczno-gospodarczej, którą znamiennie nazwano Nowym Ładem. Niewielu historyków amerykańskich ośmiela się wyrażać negatywnie o osiągnięciach 32. prezydenta Stanów Zjednoczonych. Tylko nieliczni zwracają uwagę, że twórca Nowego Ładu był ekonomicznym dyletantem, który dawał posłuch ludziom zwyczajnie krzywdzącym społeczeństwo amerykańskie.

Roosevelt został wybrany na prezydenta, ponieważ obiecał rozprawić się z bezrobociem. W rzeczywistości, wbrew lewicowej propagandzie gloryfikującej Nowy Ład, reformy spowodowały utrzymanie...