Odrzucam wasze szantaże

autor zdjęcia: Karolina Misztal

źródło: reporter

Obaj są silnymi osobowościami, ale swoją wojnę będą toczyli na spalonej ziemi, pozbawionej w dużej mierze indywidualności i sensownych doradców

Co po powrocie Tuska pozostaje symetrystom, wyklinanym dziś przez lidera PO i przez obóz postępu nawet bardziej niż przez Kaczyńskiego? I czy ja jestem symetrystą? Co mnie łączy na przykład z socjaldemokratą Grzegorzem Sroczyńskim?

Kolejny sondaż zdaje się potwierdzać tendencję: Platforma Obywatelska Donalda Tuska pożera coraz skuteczniej Polskę 2050 Szymona Hołowni. Zabawa w wojnę absolutnego dobra z absolutnym złem popłaca. Tusk zaatakował skutecznie już nawet nie polityczny symetryzm, ale jego pozory czy cienie. I przyciąga – na razie uwagę, a możliwe, że w finale głosy.

Przy czym Hołownia nie był żadnym symetrystą. Tyrady przeciw Prawu i Sprawiedliwości zajmowały połowę, a nieraz trzy czwarte jego internetowych występów. Anty-PiS był jego podstawowym wyznaniem wiary, a Roman Giertych – cichym doradcą. Jako „symetrystyczna" – choć przecież wyłącznie w cudzysłowie, bo żadnej symetrii tu nie było – mogła być odbierana jego czasem przywoływana diagnoza. Potrafił wspominać, że problemem Polski jest nie tylko zła prawica, ale też zachłanność i bezprogramowość wszystkich starych partii.

„Symetrystyczny" był także jego upór, aby nie we wszystkim pomagać PO. To dlatego po kampanii prezydenckiej wiosną 2020 roku obwiniano go o to, że nie wsparł dostatecznie mocno Rafała Trzaskowskiego w drugiej turze wyborów prezydenckich. Co bardziej krewcy celebryci przedstawiali go jako funkcjonalną piątą kolumnę prawicy (choć inni jeszcze witali go z nadzieją). Dziś dla odmiany zwolennicy PiS żegnają go jako agenta Platformy, której przestał być potrzebny.

Ani jedno, ani drugie nie jest prawdą. Ale jawi się jako prawda...