W sprawach o dyskryminację pierwszeństwo mają przepisy unijne

Wymogi związane z wyznaniem i przynależnością do kościoła mają charakter niedyskryminujący tylko wtedy, gdy religia lub przekonania stanowią podstawowy, zgodny z prawem i uzasadniony wymóg zawodowy.

Sprawy wywodzące się z rzeczywistości kulturowej zbliżonej do polskiej są w pewien sposób ciekawsze z uwagi na podobieństwa, ale i zaskakujące różnice. W tym przypadku (sprawa C-68/17) mamy do czynienia z katolicką częścią Niemiec na terenie największego niemieckiego landu, Nadrenii Północnej-Westfalii, oraz z pracodawcą będącym szpitalem, którego pośrednim właścicielem jest Kościół katolicki w Niemczech.

Regulaminowe wymogi

Pracowników tego szpitala wiązał regulamin służby kościelnej dotyczący kościelnych stosunków pracy. Zgodnie z jego treścią m.in.: „od pracowników katolickich oczekuje się uznawania i przestrzegania zasad doktryny katolickiej dotyczących wiary i dobrych obyczajów. W szczególności (...) w ramach misji kanonicznej konieczne jest osobiste świadectwo prowadzenia życia osobistego zgodnie z zasadami doktryny katolickiej dotyczącymi wiary i dobrych obyczajów. Dotyczy to również pracowników zajmujących stanowiska kierownicze.".

W tym szpitalu lekarzem i ordynatorem oddziału był doktor Q, zresztą także wyznania katolickiego, co bez pytania zaznaczono w uzasadnieniu wyroku. Doktor rozstał się z żoną bez kościelnego unieważnienia małżeństwa, a następnie zawarł cywilny związek małżeński.

Co z tego faktu miałoby wynikać dla jego pracy? Otóż to, że szpital uznał takie...