Nowe zasady dla umów o poprawę efektywności energetycznej (1)

Kontrakty o poprawę efektywności energetycznej to nie tylko narzędzie do obniżenia wydatków na energię elektryczną, ale również szansa na modernizację publicznej infrastruktury. Kolejna, druga część tekstu będzie opublikowana w dodatku „Dobra Administracja” 5 kwietnia.

W celu upowszechnienia tego typu kontraktów, ustawodawca wprowadził w życie nowe regulacje, które powinny usunąć wątpliwości dotyczące sposobu klasyfikacji wydatków strony publicznej wynikających z realizacji takich umów pod kątem ich wpływu na dług publiczny i deficyt budżetowy.

Umowy o poprawę efektywności energetycznej, zwane umowami EPC (ang. Energy Performance Contracts), to jedno z podstawowych narzędzi służących podmiotom publicznym do optymalizacji ich gospodarki energetycznej pod kątem zużycia energii elektrycznej lub cieplnej.

Ustawa z 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (tekst jedn. Dz.U. z 2166 ze zm.; dalej ustawa EE) przewiduje, że umowa o poprawę efektywności energetycznej powinna określać w szczególności:

∑ możliwe do uzyskania oszczędności energii w wyniku realizacji przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej z zastosowaniem środka poprawy efektywności energetycznej;

∑ sposób ustalania wynagrodzenia, którego wysokość jest uzależniona od oszczędności energii uzyskanej w wyniku realizacji przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej.

Domena rynku PPP...