Zasada równego traktowania

Porównywalne sytuacje nie mogą być oceniane inaczej, a odmienne – jednakowo. Chyba że jest to obiektywnie uzasadnione.

Trybunał Sprawiedliwości przy rozpoznawaniu zawisłych przed nim spraw odwołuje się do ogólnych zasad prawa, dlatego przygotowując stanowisko strony w postępowaniu przed TSUE, nie można pominąć analizy sprawy z tej perspektywy.

Bez dyskryminacji

TSUE najczęściej odwołuje się do zasady równego traktowania. Wymaga ona, aby porównywalne sytuacje nie były traktowane w sposób odmienny, a sytuacje odmienne nie były traktowane w sposób jednakowy, chyba że jest to obiektywnie uzasadnione.

Źródłem tej zasady w porządku prawnym Unii Europejskiej są tradycje konstytucyjne państw członkowskich. Początkowo zasada równego traktowania wiązała się przede wszystkim z koncepcją obywatelstwa UE i zakazem wszelkiej dyskryminacji ze względu na przynależność państwową. Z czasem zaczęła mieć również wymiar socjalny (C‑85/96, Martinez Sala) oraz akcentujący równouprawnienie kobiet i mężczyzn (sprawa 43/75, Defrenne II; C-409/95, Marschall).

Obecnie zasada równego traktowania została wprost potwierdzona w art. 20 Karty Praw Podstawowych. Ten zaś mówi, że „wszyscy są równi wobec prawa”. Nie można jednak zapominać, że do zasady równości odnosi się również art. 9 traktatu o Unii...