Schyłek homo digitalis

Pokolenia, które nadchodzą, będą musiały spłacić zobowiązania, w postaci długu klimatycznego i finansowego, bezumownie zaciągnięte przez ich antenatów. To jest istota fundamentalnego oszustwa społecznego.

Centralną kategorią w „21 lekcjach na XXI wiek” Juvala Noaha Harariego jest opowieść. W najnowszej historii Polski najbardziej spektakularnymi dowodami na to, jak działa opowieść, jest czas wstępowania Polski do NATO, a w szczególności – czas akcesji do Unii Europejskiej. Kiedy siła opowieści, cel strategiczny, a nawet sam kierunek mobilizują tyle energii społeczeństwa i państwa, że na naszych oczach „opowieść” staje się konsensusem (co prawda chwilowym, ale jednak konsensusem). Kiedy dzięki opowieści oraz za pomocą sprawdzonych gdzie indziej i kiedy indziej map drogowych raz w historii udało nam się przezwyciężyć ugruntowany polski brak organizacji i deficyt kapitału społecznego.

Kolejną, mniejszą, ale skuteczną opowieścią było EURO 2012. Pretekst tak błahy, jak mistrzostwa Europy w piłkę nożną, narzucił nam siatkę hierarchizacji celów wraz z harmonogramem niezbędnych działań. Nauczeni tamtym doświadczeniem powinniśmy bezzwłocznie wyznaczyć kolejny strategiczny cel – na przykład wprowadzenie Polski do G20, czyli do grona najbogatszych państw świata. Dostarczylibyśmy sobie w ten sposób proste, ale precyzyjne narzędzia oceny wszelkich inicjatyw prawotwórczych, gospodarczych lub społecznych. Rodzaj celu, tak przydatnego przy polskiej mentalności.

Intencjonalne i zadeklarowane odejście od wszelkich opowieści zakończyło się w Polsce utratą władzy na rzecz formacji, która jakąś opowieść...