Składy sądów drugiej instancji do korekty

Najdoskonalszy wyrok uzyskany po latach nie ma żadnej wartości.

Za sprawą pandemii okazało się, że to nie przykładowo posiedzenia niejawne czy rozprawy zdalne, ale skład sądów drugiej instancji wywołał wątpliwości, i to takie, że trzeba było aż uchwały siedmiu sędziów, aby ten problem rozstrzygać. Jednocześnie wspomnianej uchwale Sąd Najwyższy nadał moc zasady prawnej i – co rzadko się zdarza – sięgnął po mechanizm kontroli rozproszonej, dokonując oceny regulacji covidowej w kontekście art. 45 ust. 1 konstytucji.

Uchwała ze względu na jej skutki z dnia na dzień doprowadziła do dezorganizacji pracy sądów, które są odczuwalne i pewnie jeszcze wciąż będą wpływać na czas trwania postępowań sądowych. Uzasadnienie zostało przedstawione dopiero po dwóch miesiącach, choć uchwała miała zastosowanie od dnia jej podjęcia.

Umknęło uwagi Sądu Najwyższego, że jedną z podstawowych gwarancji rzetelnego procesu jest wyraźnie wyrażone w konstytucji prawo do rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, a sytuacja powstała wskutek pandemii była nadzwyczajna i bezprecedensowa. Niesprawiedliwe jest zatem twierdzenie, że zagrożenie nie było realne, a ustawodawca celowo wykorzystał pandemię, aby ograniczyć prawa obywateli.

Prawo do rzetelnego procesu

Uchwała SN i zawarty w niej wywód to bez wątpienia doniosłe społeczne orzeczenie dotykające fundamentalnych gwarancji rzetelnego procesu i ważny głos w sprawie kontroli rozproszonej. SN...