Sprzedaż oznacza uiszczenie opłaty

Sama gotowość dokonywania sprzedaży, przejawiająca się m.in. zajęciem miejsca na targowisku i wyeksponowaniem towaru, jest wystarczającą przesłanką do poboru opłaty targowej przez inkasenta.

Opłata targowa, o której mowa w art. 15 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. DzU z 2023 r., poz. 70, dalej u.p.o.l.), jest nieekwiwalentnym zobowiązaniem podatkowym powstającym z mocy prawa z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, tj. dokonywania sprzedaży na targowisku (wyrok NSA z 17 września 2020 r., sygn. I FSK 231/18 z odwołaniem się do wyroku NSA z 19 grudnia 2019 r., sygn. I FSK 971/16).

Czynności handlowe

Obowiązek uiszczenia opłaty targowej powstaje z mocy prawa z chwilą faktycznego podjęcia czynności handlowych zmierzających do dokonania sprzedaży (niezależnie od skutku) w każdym miejscu danej gminy, a realizacja tego ustawowego obowiązku następuje w razie zażądania jej uiszczenia przez inkasenta i z tą chwilą następuje określenie osoby zobowiązanej do zapłaty określonego już zobowiązania z tytułu opłaty targowej przewidzianej uchwałą rady gminy, uprawnionej do określenia zasad i poboru oraz wysokości stawek opłaty targowej. Powstanie zobowiązania z tytułu opłaty targowej wynika z samego faktu podjęcia działalności handlowej (sprzedaży) na terenie danej gminy, zaś sprzedaż ta nie musi się wiązać z prowadzeniem jej w zorganizowanej formie działalności gospodarczej i nie musi być przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (wyrok NSA z 12 kwietnia 2022 r., sygn. III FSK...