Administracyjne kary pieniężne a postępowanie restrukturyzacyjne

Prewencja nie zadziała, jeśli sankcja przeszkodzi przekształceniu podmiotu.

Prawidłowa kwalifikacja wierzytelności jako układowych albo pozaukładowych ma kluczowe znaczenie dla celów postępowania restrukturyzacyjnego. Wyodrębniając pojęcie „wierzytelności układowe”, można określić zakres restrukturyzacji finansowej dłużnika, wobec którego wszczęto postępowanie restrukturyzacyjne. Nie jest ono jednak homogeniczne i nie ogranicza się do wierzytelności prywatnoprawnych. Wprost przeciwnie: takie postępowanie ma charakter heterogeniczny. Wierzytelności pozaukładowe, co do zasady, powinny być na bieżąco zaspokajane przez dłużnika w restrukturyzacji zgodnie z terminami ich wymagalności. Nie podlegają one modyfikacjom poprzez treść układu.

Ustawodawca przewidział proste kryterium dla rozstrzygnięcia, czy wierzytelność ma charakter układowy czy pozaukładowy. W myśl art. 150 ust. 1 pkt 1 p.r. układ obejmuje wierzytelności osobiste powstałe przed dniem otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego (jeśli ustawa nie stanowi inaczej). Ale w przypadkach szczególnych mogą powstać istotne wątpliwości prawne. O kwalifikacji wierzytelności jako układowej decyduje przede wszystkim relacja dat otwarcia restrukturyzacji do powstania wierzytelności. Powstałe przed otwarciem restrukturyzacji są wierzytelnościami układowymi. A wierzytelności powstałe po otwarciu restrukturyzacji są wierzytelnościami pozaukładowymi. Niektóre z powstałych przed otwarciem restrukturyzacji też mogą mieć charakter pozaukładowy...