Organy nadużywają rygoru natychmiastowej wykonalności

Pomimo jasnych przesłanek, które wskazuje ustawodawca co do nadawania rygoru natychmiastowej wykonalności, fiskus często nie stosuje się do nich, uzasadniając postanowienia w oderwaniu od przepisów prawa i praktyki.

Postępowanie podatkowe jest dwuinstancyjne. Oznacza, że decyzja wydana przez organ pierwszej instancji nie jest ostateczna. Podatnik może się od niej odwołać i wtedy sprawę rozpatruje organ odwoławczy. Ostateczność decyzji organu pierwszej instancji zależy więc od tego, czy podatnik zrezygnuje z prawa do odwołania się. Stąd przez cały ustawowy czas na wniesienie odwołania od decyzji oraz wskutek jego wniesienia przez czas trwania postępowania odwoławczego decyzja organu pierwszej instancji pozostaje nieostateczna. W takiej sytuacji dopiero decyzja wydana przez organ drugiej instancji będzie miała walor ostatecznej.

Ustawowe przesłanki

Wydanie decyzji nie uprawnia automatycznie organu do nadania jej rygoru natychmiastowej wykonalności (>patrz ramka na >D5). Na mocy art. 239b ordynacji podatkowej decyzji nieostatecznej może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności tylko w przypadku spełnienia wskazanych tam przesłanek, tj. gdy:

∑ organ podatkowy posiada informacje, z których wynika, że wobec strony toczy się postępowanie egzekucyjne w zakresie innych należności pieniężnych,

∑ strona nie posiada majątku o wartości odpowiadającej wysokości zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, na którym można ustanowić hipotekę przymusową lub zastaw skarbowy, które korzystałyby z pierwszeństwa zaspokojenia,

∑ strona wykonuje czynności polegające na...