Problem Lenina wiecznie żywy

autor zdjęcia: Łukasz Dejnarowicz/Forum

źródło: Rzeczpospolita

Władimir Putin może sobie zadać pytanie, czy sam nie chce dokończyć polityki Lenina, ale po prostu w radykalniejszy sposób (na zdjęciu sowiecko-rosyjskie pamiątki na pchlim targu w Gdańsku)

Władimir Putin krytykuje zmarłego równo 100 lat temu wodza rewolucji za jego politykę wobec Ukrainy. Pytanie, czy jego własne działania nie są w istocie leninowskie.

21 stycznia 1924 roku w Gorkach pod Moskwą umarł jeden z tych polityków, którego decyzje w znacznym stopniu ukształtowały losy świata w XX wieku. Mowa o Włodzimierzu Iliczu Uljanowie (1870–1924), czyli Leninie, głównym twórcy bolszewizmu oraz Związku Sowieckiego. Jego złowieszcza aktywność rewolucyjna i późniejsza praktyka polityczna doprowadziły do powstania totalitarnego państwa komunistycznego w minionym stuleciu.

W początkach XXI wieku wydawać się mogło, że to już postać należąca do przeszłości. Taka, którą będą się zajmować głównie rozmaitej maści naukowcy, a zwłaszcza specjaliści od balsamowania ciał, którzy być może wyprowadzą mumię Lenina z mauzoleum na placu Czerwonym w Moskwie. W płaszczyźnie aktywności i praktyki politycznej leninizm miał być przedmiotem refleksji garstki radykalnych grup lewicowych.

Sprawy przybrały inny obrót w związku z polityką prezydenta Rosji Władimira Putina. Ten, konstruując podłoże ideologiczne dla zniszczenia suwerenności państwa ukraińskiego i podporządkowania sobie Kijowa, skrytykował Lenina i bolszewików za podłożenie pod gmach imperialnego państwa carów ładunku wybuchowego w postaci złej polityki narodowościowej.

Ten antyleninizm przybrał więc charakter praktyczny. W kontekście setnej rocznicy śmierci...