Maks

źródło: Rzeczpospolita

adobe stock

źródło: Rzeczpospolita

Gdyby Ukraina stała się Zachodem, Rosjanie mogliby zacząć zadawać niewygodne pytania: „Dlaczego oni, a nie my?”.

W południe z Doniecka gnam podmiejskim pociągiem do Słowiańska. Miasto zajęli uzbrojeni dywersanci pod dowództwem Igora Girkina, pseudonim Striełkow. Girkin to Rosjanin. Pułkownik rezerwy FSB, który przeszedł Naddniestrze, Bośnię, dwie wojny w Czeczenii.

Pociąg wystraszony. Nie wie, czego oczekiwać na miejscu.

– Wpuszczą?

– Wpuścić wpuszczą, ale czy wypuszczą?

Im bliżej celu, tym nastroje lepsze. Wsiadają ci, co mieszkają po sąsiedzku z miastem i mają lepsze informacje. W końcu handlarka, która była w Słowiańsku rano:

– Dajcie spokój! Wpuszczą, wypuszczą. Normalne chłopaki. Nasze!

Nic się nie dzieje? Dywersanci się umacniają

Uzbrojony patrol girkinowców na peronie. Zielone ludziki w nowej wersji. Tamci z Krymu przypominali regularne wojsko. Ci raczej kondotierów. Typki spod ciemnej gwiazdy. Brodaci. Obwieszeni sprzętem. Skuteczni. W pierwszej grupie było ich ledwie trzydziestu chłopa. Jak mogli opanować stutysięczne miasto?

Zaczęli od komendy policji, w której pracował mój znajomek. Przywiązali linę do haka w minibusie i za trzecią próbą wyrwali kratę. Weszli do środka. Komenda wraz z arsenałem była ich. Tylko jeden oficer się przeciwstawił. Zamknął się w zbrojowni. Separatyści wrzucili granat dymny przez system wentylacyjny. Musiał się poddać. Większość funkcjonariuszy miała tego dnia „wolne”.

–...