Jakie błędy popełniają kadrowi podczas ustalania prawa do odpraw emerytalno-rentowych?

Po uzyskaniu uprawnień emerytalnych, pracownik, który pobrał w przeszłości odprawę z uwagi na przejście na rentę z tytułu niezdolności do pracy, nie nabywa prawa do kolejnej odprawy, ani do wyrównania otrzymanego wcześniej świadczenia.

Do jednych z ważniejszych obowiązków, spoczywających na kadrowych wobec pracowników, którym przyznano prawo do emerytury lub renty, należy ustalenie uprawnień do odprawy emerytalno-rentowej. Z obserwacji Państwowej Inspekcji Pracy wynika, że popełnianych jest wiele błędów dotyczących odpraw, zwłaszcza w bardziej skomplikowanych sytuacjach.

Renta po ustaniu stosunku pracy

Powszechne prawo do odprawy emerytalno-rentowej wprowadza art. 921 kodeksu pracy, mówiący o tym, że pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na jedno z tych świadczeń, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. Przepis ten zawiera również zastrzeżenie, że pracownik, który otrzymał już odprawę emerytalno-rentową, nie może ponownie nabyć do niej prawa.

Często popełnianym błędem przez służby kadrowo-płacowe jest odmowa przyznania prawa do odprawy rentowej osobom, które uprawnienia do renty z tytułu niezdolności do pracy nabyły już po ustaniu stosunku pracy, w sytuacji, jeśli do jego rozwiązania doszło na podstawie art. 53 k.p. – tryb bez wypowiedzenia z przyczyn niezawinionych przez pracownika.

Kadrowi uznają, że skoro do nabycia uprawnień rentowych doszło po rozwiązaniu umowy o pracę, odprawa rentowa nie przysługuje. W...