Z dziejów głupoty polskiej

„Głupota to wspaniały dar Boży, tylko nie należy go nadużywać!” – napisał kiedyś Melchior Wańkowicz.

Głupiec wszystko widzi oddzielnie, jak w słynnym wierszu Tuwima o „strasznych mieszczanach”. Powstał dawno przed wojną, ale najtrafniej ujmuje istotę głupoty; głupcem nie jest bowiem ten, który błaznuje, gada od rzeczy, którego wypowiedzi nas śmieszą albo nawet oburzają. Narzędziem błazna jest rozum, a głupiec nie umie się nim posługiwać.

Największy polski filozof XX w., jakim bez wątpienia był Leszek Kołakowski, wiele razy pisał o mędrcu i błaźnie albo kapłanie i...