Jedność nie jest tylko dla tych, którzy byli przeciwko SED

źródło: Nieznane

Lothar de Maiziere, ostatni premier NRD

Jedność nie jest tylko dla tych, którzy byli przeciwko SED

FOT. MICHAŁ SADOWSKI

Rz: Od kiedy było dla pana jasne, że mur między oboma państwami niemieckimi musi paść?

Latem 1989 roku. Wtedy było widać, że NRD jest w agonii. Erich Honecker był chory, trafił do szpitala, Egon Krenz został wysłany na urlop. Jednocześnie pola namiotowe na Węgrzech były pełne wschodnich Niemców, a ambasady RFN w wielu krajach były okupowane przez ludzi, którzy chcieli opuścić NRD, bo nie widzieli w tym kraju dla siebie perspektyw.

Po upadku muru berlińskiego w listopadzie 1989 nie dla wszystkich było jasne, że oba państwa niemieckie muszą się połączyć.

Były wówczas trzy zasadnicze grupy. Pierwsza, w tym takie poważane osobistości, jak Stefan Heym i Christa Wolf, myślała o nowym socjalizmie. Druga, identyfikowana głównie z działaczami opozycyjnych ruchów obywatelskich, opowiadała się za nową NRD, prawdziwie demokratyczną lewicową republiką z nową konstytucją. Trzecia - znaczna część ludności, mówiła po prostu: my chcemy niemieckiej jedności. Spór rozstrzygnęły pierwsze wolne wybory z marca 1990 roku - te ugrupowania, które nie dążyły do zjednoczenia, lecz mówiły o jakiejś trzeciej drodze czy o nowym socjalizmie, nie zostały wybrane do...