![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Ludmiła Marjańska
02 listopada 2005 | Dodatek Rzeczpospolitej | KM
Była częstochowianką, do miasta pod Jasną Górą przywędrowali z Austro-Węgier jej przodkowie. Zadebiutowała tomem wierszy "Chmurne okna" w 1958 r., później wydawała zbiory poezji, m.in. "W koronie drzewa", "Blizna", "Żywica". W jej przekładach ukazywała się twórczość Emily Dickinson, Elizabeth Browning, Marianny Moore, Roberta Burnsa. W latach 1993 1996 była prezeską Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Za swoich mistrzów uważała Staffa i skamandrytów, duchowo twierdziła wiele zawdzięczała zaprzyjaźnionej z nią poetce Annie Kamieńskiej. Ale po latach doszła do wniosku, że pisania nauczyło ją... doświadczenie. A "Wiersz jak sen/ przywraca życie zmarłym" twierdziła. Zmarła w warszawskim szpitalu na Wołoskiej.
k.m.