![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Wiking w hełmie z okularami
Podczas bitew morskich wikingowie dążyli do ataku abordażowego umożliwiającego wykorzystanie umiejętności swej piechoty.
Spośród uzbrojenia zaczepnego na pierwszym miejscu wymienić wypada miecz, oręż szlachetny, drogi, w owym czasie bardzo także efektowny. Miecze, klasyfikowane często w literaturze jako typy wikińskie (czy rozpowszechnione po prostu w okresie wikińskim, a więc od VIII do początku XII wieku), wywodzą się oczywiście z późnorzymskiej spathy, broni o długiej klindze używanej w oddziałach kawalerii (w przeciwieństwie do piechotnego krótszego gladiusa).
Długi, obosieczny miecz rozpowszechnił się w okresie wędrówek ludów. We wczesnym średniowieczu mistrzostwo w ich produkcji osiągnęli Frankowie, a najsłynniejsze ośrodki wytwarzania były w Nadrenii. Klingi (głownie), najważniejsze, pracujące części mieczów, stanowiły powszechnie obiekt...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
