![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Gieysztor jawny i niejawny
Gieysztor jawny i niejawny
(Epizody z lat 1944--1945)
Robert Jarocki
Gdyby ktoś chciał zrobić film na motywach biografii Aleksandra Gieysztora, radziłbym zwrócić uwagę na kilka epizodów z końca wojny, kluczowych, jak myślę, do zrozumienia późniejszej postawy tego historyka. Przedstawię je syntetycznie.
Zabójstwa polityczne
W połowie czerwca 1944 roku w Warszawie do mieszkania docenta Ludwika Widerszala, bliskiego współpracownika Jerzego Makowieckiego, kierownika Wydziału Informacji w Biurze Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej, weszli jacyś mężczyźni i upewniwszy się, że mają przed sobą Widerszala, strzelili do niego śmiertelnie. Stało się to na oczach jego żony w zaawansowanej ciąży.
O zamachu zawiadomiono porucznika Borodzicza, 28-letniego wówczas Aleksandra Gieysztora, również bliskiego współpracownka Makowieckiego. Gieysztor był świadkiem agonii Widerszala. Po powrocie do domu, jeszcze wstrząśnięty, napisał raport dla swego szefa, majora Jerzego Makowieckiego. Nie wiedział, że tego samego dnia inni nieznani sprawcy, uprowadzili z mieszkania i zamordowali na obrzeżach Warszawy samego Makowieckiego i jego żonę.
W tym samym okresie inny, bardzo bliski Gieysztorowi człowiek z BiP-u, a zarazem jego mistrz w zawodzie historyka, profesor Marceli...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
