W skażonym świecie

autor zdjęcia: Piotr Wittman

źródło: Fotorzepa

Pomnik upamiętniający katastrofę w Czarnobylu przed tzw. sarkofagiem osłaniającym zniszczony wybuchem reaktor

autor zdjęcia: Marcin Łobaczewski

źródło: Fotorzepa

Prypeć - opuszczone miasto

źródło: Fotorzepa

Sterownia bloku nr 4 elektrowni

źródło: Fotorzepa

Inżynier Andriej Sawin pokazuje model zniszczeń bloku nr 4

Najpierw jest granica, która oddziela świat sprzed katastrofy nuklearnej od tego po katastrofie. Tu trzeba okazać paszport. Za szlabanem zaczyna się ziemia, na której zdrowe kapusta i kartofle wyrosną za 20 tysięcy lat

Strażnik z listą wchodzi do autokaru. Czyta nazwisko cudzoziemca, patrzy na zdjęcie. Wszystko jak na prawdziwej granicy, tylko pieczątki w paszporcie nie postawi. Gdy skończy, możemy wyjść. Dziennikarze BBC, Reutersa, Bloomberga, AFP, „Guardiana", gazet z Hiszpanii, Włoch, Austrii, Niemiec robią sobie zdjęcia przed szlabanem z napisem „Danger" i „Stop – control".

Enruque Serbeto wyjmuje czerwony dozymetr marki Jupiter. To szef hiszpańskiego biura dziennika „ABC" w Brukseli, ale w latach 90. pracował jako korespondent w Moskwie. Wtedy kupił ten dozymetr. Nie po to, by jechać na Ukrainę. Tak na wszelki wypadek.

Wystawiony na mroźne powietrze końca lutego aparat wyświetla 0,15 mSv/h (milisievert na godzinę – pokazuje, ile wynosi pochłonięta przez nas dawka promieniowania jonizującego). Norma budowlana to 0,2 mSv/h, zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej – 0,1 mSv/h, a mammografia – 3 mSv/h.

Gdy 25 lat temu w Czarnobylu sowiecka ignorancja i buta doprowadziły do wybuchu reaktora, promieniowanie w jego pobliżu sięgnęło od 10 tysięcy do 300 tysięcy milisievertów na godzinę.

Na was patrzy cały świat

Za szlabanem tylko lasy i lasy po obu stronach drogi. Sosnowe, niewysokie, 16 tysięcy hektarów w zamkniętej dziesięciokilometrowej strefie wokół elektrowni. Wołodymyr Hołosza, dzisiaj szef rządowej agencji zarządzającej strefą, pracował tu 24...