Jak ukształtować umowę sprzedaży towarów z zagranicznym kontrahentem
Jeżeli przedsiębiorcy decydują się na stosowanie konkretnego prawa materialnego, muszą zrobić to w sposób wyraźny i jednoznaczny, tak aby ocena ich wyboru nie nasuwała wątpliwości
Obowiązująca w Polsce konwencja Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów z 11 kwietnia 1980 (dalej konwencja) stanowi bardzo istotną, choć często zapominaną regulację, której znajomość powinna być podstawą świadomego regulowania stosunków umownych pomiędzy przedsiębiorcami posiadającymi siedziby w różnych państwach.
Celem regulacji było stworzenie jednakowych praw i obowiązków na gruncie prawa międzynarodowego oraz ograniczenie stosowania prawa krajowego w kontraktach profesjonalnych. Powszechny obrót handlowy z zagranicą wymaga od polskich podmiotów gospodarczych umiejętności posługiwania się tą regulacją oraz znajomości zasad skutecznego jej wyłączenia.
Kogo dotyczy
Regulacja dotyczy przedsiębiorców (stron umowy sprzedaży), którzy mają swoje siedziby handlowe w różnych państwach, a państwa te są stronami konwencji, lub jeżeli normy międzynarodowego prawa prywatnego wskazują, że prawem właściwym będzie prawo państwa konwencyjnego.
Pod pojęciem siedziby handlowej należy rozumieć nie tylko siedzibę statutową jednostki, ale również miejsce zamieszkania przedsiębiorcy bądź inne centralne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Jeżeli podmiot gospodarczy, w myśl konwencji, ma kilka siedzib, to właściwą będzie ta, z którą kontrakt i jego wykonanie jest związane...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta