![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
O liryce Ewy Lipskiej historie osobiste
O liryce Ewy Lipskiej historie osobiste
Krzysztof Lisowski
W roku 1967 Ewa Lipska wydaje swój pierwszy zbiorek liryk "Wiersze". Schyłek lat sześćdziesiątych w poezji polskiej zaznaczony jest dominacją poetów spod znaku Orientacji Poetyckiej "Hybrydy" (m. in. Zbigniewa Jerzyny, Krzysztofa Gąsiorowskiego, Macieja Z. Bordowicza) , których poetyka nacechowana jest "bezczasowością", synkretyzmem, odmianą neoklasycyzmu operującą poetyckimi powszechnikami (ulubione, i obowiązujące, słowa-klucze owej formacji to: "ptak", "ryba", "drzewo" etc. ). Na tym tle zaczynają pojawiać się nowe nazwiska nadchodzącej generacji, nazwanej nieco później Nową Falą czy Pokoleniem '68 -- Lipska (rocznik 1945) , Rafał Wojaczek (1945) , Stanisław Barańczak (1946) , Julian Kornhauser (1946) , Adam Zagajewski (1945) . To o nich wkrótce będzie coraz głośniej, oni zaproponują nową liryczną dykcję, odmienny stosunek do przeżywanego intensywnie tu i teraz.
"Mogę" kontra "My"
Debiutancką książkę Lipskiej otwiera wiersz-manifest pt. "My", utwór chętnie i często potem przytaczany i komentowany jako jedna z pierwszych, tak wyrazistych, diagnoz pokoleniowych: określający sytuację młodych ludzi "bez historii", urodzonych tuż po wojnie, uwikłanych mocno w...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
