Rosja 1991: zwycięstwo prowokacji?

źródło: AFP

Przedpola placu Czerwonego, 19 sierpnia

źródło: AFP

Jedna z barykad obrońców Dumy: orzeł Romanowów jako przestroga czy wyraz nostalgii? 

źródło: Plus Minus

Pierwsze, półlegalne wydanie powieści Aleksandra Kabakowa

Pucz moskiewski z sierpnia 1991 roku do dziś pozostaje tematem optymistycznej opowieści o puczu „twardogłowych" komunistów i demokratycznym zrywie narodu rosyjskiego. To dość uproszczony obraz

Zanim spróbujemy wyjaśnić, czy to komuniści pod przywództwem ówczesnego wiceprezydenta ZSRR Giennadija Janajewa postanowili nie dopuścić do rozpadu sowieckiego imperium i podjęli próbę przejęcia władzy drogą zamachu stanu, a wychowane przez pieriestrojkę społeczeństwo obywatelskie stawiło czoła złowrogiej juncie, warto zwrócić uwagę na pewne intrygujące wydarzenie.

W nocy z 18 na 19 sierpnia, kiedy Państwowy Komitet Stanu Wyjątkowego (GKCzP) zabrał się do ratowania ZSRR, lokalny leningradzki kanał telewizji nadał premierę filmu fabularnego „Niewozwraszczeniec" (tytuł w wolnym tłumaczeniu oznacza pasażera z biletem w jedną stronę) w reżyserii Siergieja Snieżkina. Jak się okazało, filmu wręcz proroczego. Jego główną postacią jest znany dziennikarz telewizyjny, w którego ręce trafia tajemnicza teczka. Zawiera ona plan zamachu stanu. Organizatorami przewrotu są wysocy rangą oficerowie Armii Czerwonej. Z jednym z nich dziennikarzowi w  dramatycznych okolicznościach udaje się spotkać. Generał dokładnie wyjaśnia, że od kilkudziesięciu lat ma dosyć... komunistów, ponieważ – jego zdaniem – to właśnie oni doprowadzili ZSRR na skraj przepaści.

Zbuntowanym oficerom chodzi więc o ocalenie nie komunizmu, lecz państwa, które niegdyś było potęgą,...