Ława oskarżonych w domu kultury

autor zdjęcia: Tomasz Wawer

źródło: Rzeczpospolita

Wymiar sprawiedliwości jest coraz nowocześniejszy, ale wciąż ma problemy z procesami poza salą rozpraw.

Przestronne, a nawet klimatyzowane sale rozpraw, specjalnie przystosowane sale do sądzenia niebezpiecznych przestępców z klatkami z kuloodpornych szyb, e-czytelnie akt dla interesantów, strefy tylko do użytku sędziów oraz personelu. Do tego elektroniczne wokandy, multimedialne kioski  i telebimy wyświetlające informacje przydatne klientom sądu. Nagrywane rozprawy z wizją i fonią. Tak wygląda coraz więcej przybytków wymiaru sprawiedliwości.

Tymczasem od dziesięciu miesięcy średnio  co dwa tygodnie pracownicy Sądu Rejonowego w Tomaszowie Lubelskiem pakują akta w pudła, biorą pod pachę służbowe komputery i maszerują na rozprawę do sąsiedniego budynku, w którym mieści się urząd miasta. Za każdym razem mają więcej pakowania i noszenia, ponieważ akta procesu puchną po każdej rozprawie. Liczą już 154 tomy. W jedno pudełko można upchać maksymalnie dziesięć tomów. Pudeł jest już szesnaście.

Podczas rozprawy poza sądem obrońcy muszą robić notatki na kolanie

– W wydziale większość personelu to kobiety. Jest co nosić – wzdychają panie z sekretariatu wydziału karnego tomaszowskiego sądu.

Ława i tak za krótka

Za każdym razem w sali obrad plenarnych urzędu miasta trzeba też ustawiać krzesła i stoły, tak  aby imitowały salę sądową. Dla publiczności i świadków na środku, dla prokuratora po prawej, dla 33...