![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Kiedy można stosować indywidualne stawki amortyzacyjne
Wydłużenie czasu odpisywania w koszty wydatków na środki trwałe w zasadzie nie jest ograniczone przepisami. Jego skrócenie jest dopuszczalne między innymi dla budynków i budowli eksploatowanych w złych warunkach.
Zasadniczo odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się stosując stawki określone w wykazie stawek amortyzacyjnych i zasady, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Zgodnie z treścią tego przepisu odpisów dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k.
Robi się to począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.
Wyjątki od reguły
Od wskazanych powyżej reguł ogólnych istnieją jednak wyjątki. Jednym z nich jest możliwość zastosowania przez podatników podwyższonych stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 16i ust.2 ustawy o CIT podatnicy mogą podwyższać stawki podane w wykazie stawek amortyzacyjnych:
1) dla budynków i budowli używanych w warunkach:
a) pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2;
b) złych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4;
2) dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
